Met zijn aanvallende driften en zijn enigszins bescheiden voorkomen stal de Colombiaan in Spaanse dienst Nairo Quintana in de Tour de France van 2013 de harten van het publiek. Deze jongen was gemaakt om grote rondes te domineren. Het contrast met zijn Italiaanse evenknie Fabio Aru, een mannetje met bravoure, kan bijna niet groter zijn. Na gisteren staat het 1-1 waar het gaat om eindwinst in grote rondes. Is dit het duel dat het komende wielerdecennium gaat kleuren?
Grote rondes
Dat Quintana een half jaar ouder is dan Aru levert hem exact één grote ronde meer op in zijn loopbaan tot op heden. De twee kemphanen ontmoetten elkaar in de afgelopen Vuelta a España al voor de derde keer in een drieweekse rittenkoers. Opvallend feit: de stand is 2-1 voor Aru. Nog opvallender: de Colombiaan in Spaanse dienst verloor het twee keer van de Italiaan in Spanje maar versloeg hem juist in Italië.
Rekenen we de Vuelta van 2014 voor Quintana, de editie waarin hij met de leiderstrui om de schouders ten val kwam en later moest opgeven, dan ontlopen de twee jongelingen elkaar opvallend weinig. De eerste kennismaking met een spektakel van drie weken was om te leren, de volgende vier leverden een top vijf plek, twee top drie plekken en een eindzege op. Het enige verschil? Quintana reed al tweemaal de Tour de France, Aru was er in Frankrijk nimmer bij. Een tweede verschil: Aru legde het altijd af tegen Contador, de meest succesvolle ronderenner van de vorige generatie, terwijl Quintana hem al tweemaal de baas was.
Bergritten
Zowel de Sardijn als de Tunjano leggen gewoonlijk de basis voor een goed klassement met hun aanvalsdrift in de bergen. Zo was Quintana al eens tweede en een keer vierde op Alpe d'Huez en was hij ook al eens tweede in een rit met finish bovenop Mont Ventoux. Bij zijn Girozege was hij de beste in een klimtijdrit, wat veel zegt over zijn klimmersbenen, en was hij een dag later de sterkste van de favorieten in een rit met finish bovenop Monte Zoncolan.
Als het gaat om etappezeges in bergritten staat het 5-3 voor Aru. Bovendien wist Aru die zeges te verdelen over drie van zijn vijf grote rondes terwijl Quintana in vier van zijn zes beurten zonder dagzege bleef. Wat Quintana in 2014 deed, deed Aru in 2015 nog net iets beter, hij won de laatste twee bergritten op rij, zowel naar Cervinia als naar Sestrière. Ook in de afgelopen Vuelta lagen de klimcapaciteiten dicht bij elkaar, beide renners waren de ander zo nu en dan te slim af. Het verschil tussen Aru en Quintana werd in deze Ronde van Spanje letterlijk gemaakt in één rit, die naar Cortals d'Encamp, de dag waarop Quintana ziekte als boosdoener aanwees.
Tijdritten
Quintana lijkt de kunst van het tijdrijden langzaam maar zeker onder de knie te krijgen. Werd hij in de Vuelta van 2012 nog 119 in de race tegen de klok, vorige week sloot hij de dag af als nummer zes. Hoewel dit ook voor Aru geldt is de Italiaan voorlopig minder bedreven in dit specialisme. Voor beide renners geldt dat een berg op het parcours hun uitslag ten goede komt. Overigens heeft de Colombiaan slechts één chronorace aan de Italiaan moeten laten: de tijdrit in de Vuelta 2014 waarin hij onderuit ging.
Tijdrijden is vooralsnog ook de belangrijkste factor waarom beide mannen een flinke kluif zullen hebben aan de oudere Vincenzo Nibali en Christopher Froome. Voor beide dertigers is de tijdrit bijna een garantie voor winst en is finishen in de top vijf van de daguitslag eerder regel dan uitzondering. Anderszijds is het vooralsnog ook de achilleshiel van de derde grote uitdager van de gevestigde orde, Rafal Majka, hetgeen betekent dat Aru en Quintana de Pool voorlopig in een houtgreep hebben.
Conclusie: Quintana is in alles net iets beter, maar Aru heeft meer onderlinge duels gewonnen. De komende tien jaar lijkt zich een fascinerende strijd te ontspinnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten