We gaan even terug naar 2011. Bijna anderhalf miljoen mensen trekken naar de stadions van Nieuw Zeeland om hun All Blacks naar de titel te schreeuwen. De thuisploeg verliest geen enkele wedstrijd op weg naar de finale. In die eindstrijd komt het een ploeg tegen die het eerder in het toernooi al eens te kijk heeft gezet, Frankrijk. Met de laagste score ooit zal één van de spannendste finales in de geschiedenis van het toernooi worden. Het verschil tussen de gescoorde penaltykick van de Nieuw-Zeelanders tegenover de conversie van de Fransen maakt het verschil 8-7. Vier jaar later is alles echter anders.
In het rugby kunnen teams zich tijdens het ene wereldkampioenschap alvast plaatsen voor het volgende toernooi, vier jaar later. Zo waren de volgers vier jaar geleden al op de hoogte van twaalf van de twintig deelnemers, de eerste drie van iedere poule. De overige acht landen kunnen zich via kwalificatietoernooien plaatsen voor het eindtoernooi.
Poule A
Het thuisland speelt in poule A, Engeland is zelfs het groepshoofd. De wereldkampioen van 2003 speelde in 2011 namelijk een sterke eerste ronde en werd poulewinnaar, wat hen automatisch groepshoofd bij het volgende toernooi maakt. Of dat ditmaal opnieuw het geval zal zijn is maar de vraag. Poule A werd immers na de loting direct tot de 'groep des doods' gedoopt.
Dat etiket heeft het te danken aan het feit dat maar liefst twee halve finalisten van het vorige wereldkampioenschap uit de beroemde balletjes kwamen tijdens de lotingsceremonie. Zowel nummer drie Australië als nummer vier Wales (de kleine finale eindigde in 21-18), zitten ook in groep A. De eerste grote ontmoeting is die tussen Engeland en Wales op 26 september.
De kleintjes, voor zover daarvan gesproken kan worden, in deze poule zijn Fiji en Uruguay. Fiji speelt het openingsduel tegen Engeland. Fiji, een eiland in de Stille Oceaan op tweeduizend kilometer van Nieuw Zeeland, is een opvallende vaste klant op het wereldkampioenschap rugby. De Flying Fijians misten alleen in 1995 het eindtoernooi. Het bereiken van de kwartfinale in 1987 en 2007 waren de beste prestaties. Niet gering voor een land dat tussen de achthonderdduizend en negenhonderdduizend inwoners heeft. Uruguay neemt voor de tweede keer (na 1999) deel aan het toernooi. Daarvoor moesten de Teros (de kieviten), na een derde plaats op het continentale kwalificatietoernooi, de ultieme play-off tegen de andere verliezend finalisten van de continenten spelen.
Poule B
Poule B wordt aangevoerd door tweevoudig wereldkampioen Zuid-Afrika. Voor de Springboks is het wereldkampioenschap één van de belangrijkste gebeurtenissen op aarde. Dat komt door de legendarische zege tijdens de eerste deelname, in 1995. Zuid-Afrika, net na het apartheidsregime, werd wereldkampioen en zag de bevolking voor het eerst nader tot elkaar komen. Zuid-Afrika bereikte altijd tenminste de kwartfinale.
Opvallend is dat de Springboks net als vier jaar geleden Samoa tegenkomen in de poule. Samoa heeft met 194.320 minder inwoners dan de acht grootste steden van Nederland (Almere is nummer acht met 197.318) maar neemt wel al voor de zevende keer deel aan het WK Rugby. De jaren negentig waren de glorieperiode van het kleine eiland, destijds werd driemaal op rij de kwartfinale bereikt.
De derde topper in poule B is Schotland. De Schotten hebben iets recht te zetten op het wereldkampioenschap. Vier jaar geleden werd voor het eerst in de geschiedenis de boot gemist na de poulefase. Na vijf kwartfinales en een vierde plek (in 1991) legden de Schotten het nu af tegen Engeland en Argentinië. Schotland is overigens het land dat in 1971 de allereerste rugby-interland ooit won, destijds werd Engeland met 1-0 verslagen.
De kleine landen in poule B zijn Japan en Verenigde Staten. De Japanners richten zich al op 2019 wanneer het gastheer van het wereldkampioenschap is. De Japanners waren deelnemer aan alle wk's maar van hun 24 duels op de verschillende eindtoernooien wonnen ze er welgeteld één. Zimbabwe heeft de twijfelachtige eer het enige land te zijn dat ooit van Japan verloor op een wereldkampioenschap. De Amerikanen zijn de meest paradoxale natie op het toernooi. Nadat in 1920 en 1924 het Olympisch rugbytoernooi werd gewonnen werd de sport van de kalender gehaald, USA is daardoor al 91 jaar Olympisch kampioen. Aan de andere kant wonnen de Amerikanen in zes deelnames welgeteld drie wedstrijden op het wk.
Poule C
Poule C wordt aangevoerd door de wereldkampioen. Nieuw Zeeland verloor welgeteld twee van zijn negentien wereldkampioenschapsduels in de eenentwintigste eeuw, in 2003 de halve finale tegen Australië en in 2007 de kwartfinale tegen Frankrijk. In 2011 werd geen enkel duel verloren. De All Blacks wonnen ook het allereerste wereldkampioenschap in 1987.
De concurrentie in deze poule komt van het ultieme rugbyland in opkomst, Argentinië. In 2007 kenden de Argentijnen hun grote doorbraak door de bronzen medaille te pakken. Sindsdien zijn zij toegevoegd aan de Tri Nations en is het toernooi omgedoopt tot The Rugby Championship. Dit toernooi is de tegenhanger van de Europese Six Nations cup en bevat naast de Argentijnen de grootmachten Nieuw Zeeland, Australië en Zuid-Afrika.
Tonga en Nieuw Zeeland troffen elkaar ook al in de poulefase in 2011. Destijds was het zelfs de openingswedstrijd van het toernooi. Het koninkrijk Tonga is slecht 748 vierkante kilometer groot en kent slechts 103.036 inwoners. Desondanks lukte het Tonga in 2011 voor de tweede keer op rij, en voor de derde keer in zes deelnames, om zich via een derde plek in de poule direct te plaatsen voor het volgende wereldkampioenschap. In 2011 won Tonga van Frankrijk in de groepsfase, daarmee was het het enige land naast wereldkampioen Nieuw Zeeland dat dat voor elkaar kreeg.
Zwakke broeders in poule C zijn de nummer zeven van Europa, Georgië, en Namibië dat zich voor de vijfde maal op rij via het Afrikaans kwalificatietoernooi naar het toernooi vocht. Met uitzondering van Zuid-Afrika is Namibië al de gehele eenentwintigste eeuw de sterkste van het continent. Dat geldt ook voor Georgië in Europa, dat zich beste van de rest na de Six Nations mag noemen.
Poule D
Poule D zou niet misstaan op een Europees kampioenschap, al moet men daar wel Canada voor wegdenken. De Canadezen zijn de sterkhouder van Noord-Amerika. Alleen in 2007 wist het land geen enkele wedstrijd op het wereldkampioenschap te winnen. Bovendien is Canada nog nooit afwezig geweest op het toernooi.
De echte sterkhouders van deze poule zijn de zilveren medaille van 2011, Frankrijk, Italië en Ierland. De Fransen ontbraken in de geschiedenis van het toernooi slechts een keer bij de laatste vier, in 1991. Wat Nederland is voor het voetbal is Frankrijk voor het rugby, de eeuwige tweede. De Fransen bereikten driemaal de finale maar verloren die finales allemaal.
De Ieren bereikten in vijf van de zeven eerdere deelnames de kwartfinale. In 2015 is de ploeg echter, misschien wel voor het eerst, een echte favoriet. De Ieren hebben zich in 2015 namelijk opgewerkt tot de nummer twee op de internationale ranglijst van de rugbybond. Ierland won namelijk de laatste twee edities van de SIx Nations Cup. Al deed het dat zowel in 2014 als in 2015 op doelsaldo.
Italië ontbrak nog nooit op een wereldkampioenschap maar verder dan de poulefase kwam het nooit. Al zorgen de Italianen altijd wel voor een overwinning. De Italianen zijn sinds 2000 lid van de Six Nations, dat daarvoor uiteraard Five Nations heette. Roemenië kent min of meer een gelijke levensloop als rugbynatie. De Eiken waren altijd aanwezig op het wereldkampioenschap en wonnen op vijf van die toernooien tenminste een duel. In de oudheid, 1924, veroverden de Roemenen een bronzen medaille op de Olympische Spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten