Het beste en het slechtste van Feyenoord-Pec Zwolle

Pec Zwolle verloor de afgelopen jaren niet zo vaak in het bekertoernooi. Feyenoord deed dat des te meer, vaak nog tegen clubs uit nabijgelegen gemeentes van Zwolle ook. De Overijsselse manschappen van Ron Jans waren ook nog eens in goede vorm. Alle voorwaarden om een goed resultaat leken daarom aanwezig. Gelukkig blijkt bekervoetbal nog altijd weinig met voorwaarden op te hebben. Feyenoord-Pec Zwolle 3-0. Wij kozen de beste speler en slechtste speler van het veld. Puur op gevoel, zonder statistische onderbouwing.

Beste speler: Dirk Kuijt (Feyenoord)

Eljero Elia en zijn Zwolse evenknie Sheraldo Becker waren veruit de meest attractieve spelers van de avond. Toch was Dirk Kuijt in alle opzichten de man van de avond. Hoewel de sleet er duidelijk op zit is de scherpte beter dan ooit. De Katwijker mag dan zo nu en dan een teenlengte tekort komen, het uitsluitend te wijten aan zijn afnemende startsnelheid. Dat hij desondanks twee ballen tegen het net en twee ballen tegen het houtwerk wist te krijgen zegt iets over zijn vermogen op de juiste plek op het juiste moment te zijn. Vooral zijn eerste goal, waar hij het juist won door sneller te anticiperen was daar het perfecte voorbeeld van.

Slechtste speler: Karim El Ahmadi (Feyenoord)

Dat Pec Zwolle over het algemeen niet zoveel prijs stelt op balbezit is bekend. De Zwollenaren horen bij de top als het gaat om Europese verenigingen met het minste balbezit. Dat maakt het voor een recensent niet gemakkelijk om te beoordelen of ze het goed of slecht doen. Karim El Ahmadi leek daar iets op gevonden te hebben, hij probeerde waar het kon balverlies te lijden. Hij ging zelfs zo ver om na een ruim uur een vrije trap gewoon maar eens keihard over de zijlijn te schieten, gewoon om eens te kijken hoe de Zwollenaren daarmee om konden gaan.