Hashim Khan, Squash
Niemand weet precies hoe oud Khan vandaag was toen hij overleed. Aangenomen werd dat hij honderd jaar oud was. Dat betekent dat hij rond 1914 geboren moet zijn, hetgeen zijn prestaties nog imposanter maakt. Tussen 1951 en 1958 won hij namelijk zes keer op rij de British Open, werd hij een keer tweede, om daarna een zevende titel aan zijn erelijst toe te voegen. Dit alles deed hij dus tussen zijn zesendertigste en vierenveertigste levensjaar, ruim twintig jaar later dan de gemiddelde profsporter zijn hoogtijdagen beleeft. Tussendoor won hij ook nog vijf BPC-titels, drie US Open titels en drie Canadian Open titels. De reden dat Khan zo groot is, is dat hij eigenhandig de squashsport tot één van de drie grootste sporten van Pakistan heeft weten te maken. Het hielp daarbij dat Khan drie jaar na de onafhankelijkheid van Pakistan van het Verenigd Koninkrijk zijn eerste titel in Engeland pakte. Het maakte hem de held van de natie.
Shane Warne, Cricket
Als de informele beoefening van atletiek (recreatieve hardlopers) en voetbal (op de pleintjes) niet wordt meegerekend en men puur naar aangesloten leden kijkt, is cricket de meest beoefende sport wereldwijd. Dat komt mede door de populariteit van de sport in landen als India en Pakistan, die samen al goed zijn voor een derde van de wereldbevolking. De echte koning van het cricket in recente jaren is echter een Australiër, Shane Warne. Hij werd tijdens zijn carrière al gekozen tot één van de vijf beste spelers ooit. De bowler kan rekenen op een enorme fanbase in thuisland Australië maar ook bij concurrerende naties als India, Pakistan, Zuid-Afrika, Bangladesh en Engeland. Warne debuteerde op zijn eenentwintigste en ging vorig jaar juli, vlak voor zijn vierenveertigste verjaardag, met pensioen. Een totaal van 708 testwickets achterlatend.
Pete Rose, Honkbal
Hoewel Nederland in Europa, en tegenwoordig ook wereldwijd, aardig met de honkbaltop mee kan geniet de sport toch weinig echte populariteit in Nederland. De uitvinders van de sport daarentegen, Amerikanen, noemen het de National Pastime wat nationale hobby of vrijetijdsbesteding betekent. De allergrootste die sport heeft gekend is Babe Ruth, een naam die zelfs bij Nederlandse sportliefhebbers een belletje doet rinkelen. De man die echter de meeste record op op zijn naam heeft kent vrijwel niemand. Pete Rose is recordhouder in hits (geraakte ballen), meeste slagbeurten, meest gespeelde wedstrijden, meeste honkslagen en meeste uits. Hij won drie keer de World Series, was drie keer beste slagman, werd zeventien keer All-star (op vijf verschillende posities, ook een record) en werd één keer beste speler van het seizoen. Rose' carrière kent ook een zwarte bladzijde, als coach bleek hij verslaafd te zijn aan gokken op wedstrijden, ook op wedstrijden van zijn eigen team.
Vince Lombardi, American Football
Zoals Nederland de Johan Cruyff Schaal heeft, heeft de Verenigde Staten de Vince Lombardi Cup. En waar de Schaal in Nederland nog wel eens als troostprijs wordt gezien is de Cup in Amerika het hoogst haalbare. Lombardi wordt in de Verenigde Staten gezien als de allergrootste sportcoach die het land ooit gehad heeft. Hij won met Green Bay Packers de eerste twee edities van de Super Bowl, de trofee die later zijn naam zou dragen. De legende van Lombardi blijft alleen maar groeien, mede omdat hij in 1970 al op 57 jarige leeftijd overleed. Lombardi is vooral bekend om zijn quotes en onliners. Uitspraken als: "We hebben niet verloren, de wedstrijd duurde te kort" gelden als klassiekers in de geschiedenis van sportland Amerika.
Deng Yaping, Tafeltennis
Als je uitblinker bent in de favoriete sport van de grootste populatie op aarde, dan ben je gegarandeerd van een enorme fanbase. Er is dan ook geen sporter op aarde die zoveel fans heeft als de Chinese Deng Yaping. De Chinese veroverde tijdens haar carrière zes wereldtitels en werd viermaal Olympisch kampioen. en dat alles in een tijdspanne van acht jaar, tussen 1989 en 1997. Het verhaal van Yaping is extra inspirerend als je bedenkt dat ze werd genegeerd door de Chinese bondscoach. Die vond namelijk dat Yaping, die op haar dertiende al nationaal kampioen werd, te klein voor de wereldtop. Yaping sloeg hard terug met zowel de Olympische single als dubbeltitel in Barcelona als Atlanta en wereldtitels in de jaren rondom die twee toernooien. Als je al haar overwinningen in de wereldbeker en op het wereldkampioenschap bij elkaar optelt was Yaping op haar vierentwintigste, toen ze met pensioen ging, achttien keer de beste van de wereld geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten