De drie best presterende Vuelta-Nederlanders

Terwijl het peloton zich opmaakt voor een zinderend slotweekend van de Ronde van Spanje begint Sportpreview alvast met terugblikken. Vooraf vroegen we ons af of het extreem succesvolle Nederlandse wielerjaar 2014 in Spanje een vervolg zou krijgen. Een dagzege zat er niet in, en met de zwaarste klim en een een korte tijdrit voor de boeg komt die er waarschijnlijk ook niet. Toch was de drieweekse etappekoers in Zuid-Europa geen verloren tijd voor de Nederlandse renners.

Eervolle vermeldingen
Voor we naar de daadwerkelijke top drie gaan een tweetal eervolle vermeldingen. Allereerst voor Wilco Kelderman. De jongeling wordt door de iets te optimistische fans, onterecht, enigszins als een faler neergezet in deze Vuelta. Kelderman staat echter gewoon op plek veertien in het algemeen klassement. Met de wetenschap dat hij als jonge prof ook al een top tien plek in de Giro d'Italia veroverde en de Vuelta één van de sterkste deelnemersvelden ooit in een grote ronde kende heeft hij prima gepresteerd. Bovendien eindigde hij ook twee keer kort in de etappe uitslagen, vierde en derde.

Een andere renner die een vermelding verdient is Moreno Hofland. In onze voorbeschouwing noemden we hem een outsider voor de sprinterstrui. Dat bleek nog een brug te ver voor Hofland maar hij reed zich wel een keer de top drie in. Het lijkt geen groot wapenfeit tot dat je bedenkt dat sprintkanonnen als Jens Debusschere, Yevgeni Hutarovich en Tom Boonen dat niet voor elkaar kregen dit jaar. Zijn toekomst lijkt verzekerd.



3. Wout Poels, Omega Pharma-QuickStep

Poels in Vacansoleiltenue

Wout Poels kent een vreemd verloop van de Vuelta a Espana. In de eerste de beste etappe over geaccidenteerd terrein, etappe drie naar Arcos de la Frontera, werd hij direct op meer dan een minuut gezet. Niet bepaald wat je verwacht van een renner die het vooral in het midden en hooggebergte goed doet.

Drie dagen later, in de befaamde Valverde-etappe, werd hij opnieuw slechts eenenveertigste en verloor hij 2.30 in één klim. Het leek na een week een zekerheid om te zeggen dat Poels het niet ging maken deze ronde.

In de laatste week bleek kwam de Limburger echter uit het niets boven drijven. Hij ging mee in een ontsnapping die eigenlijk moest uitmonden in glorieuze etappezege voor Gianluca Brambilla, ware het niet dat de Italiaan nog tijdens de etappe uit koers werd genomen. Poels kon daarna weinig meer uitrichten toen hij alleen op kop kwam met Alessandro DeMarchi. Ook in de etappe van vrijdag, een vlakke rit, zat Poels in de juiste onstnapping. Daarmee werd Poels de op één na meest aanvallende Nederlander en nummer drie op onze lijst.


2. Robert Gesink, Belkin

Robert Gesink

De voorgeschiedenis van Gesink mag bekend zijn. De Achterhoeker bleek al enige tijd met een hartkwaal te kampen. De kwaal was weliswaar ongevaarlijk maar stond hem overduidelijk het goede presteren in de weg. De Condor onderging dan ook een hartoperatie.

In de Ronde van Polen liet hij al zien dat hij op de weg terug was en in Spanje bewees hij definitief nog altijd bij de groten van het peloton te horen. Geen Nederlander fietste dit jaar zoveel top tien klasseringen bij elkaar in een grote ronde. Iedere dag in de bergen betekende Gesink tot diep in de finale in beeld. Één keer waagde hij zich zelfs aan een aanval, helaas was de afstand tot de meet te ver en waren de belangen van de 'grote vijf' te groot.

Gesink kwam wel opnieuw tegenslag tegen, zoals dat hem zijn hele carrière al lijkt te achtervolgen. Echter juist in de wetenschap dat Gesink rondfietste met zijn gedachten bij het thuisfront bewijst dat hij sterker dan ooit is. Deze Vuelta belooft veel voor de laatste wielermaand van dit jaar.


1. Pim Ligthart, Lotto-Belisol

Ligthart als Nederlands kampioen

Pim Ligthart mag zich met recht de sterkste Nederlander in koers noemen. Geen enkele renner in het peloton reed zoveel kilometers in de aanval als Ligthart. Het leverde hem driemaal de prijs van strijdlustigste renner van de dag, en zeer waarschijnlijk straks ook van de gehele ronde, op. Met deze prestatie heeft de Noord-Hollander zich praktisch een zekerheidje voor de WK-selectie gemaakt.

Zijn ontsnappingen dit jaar toonde dat Ligthart, die ooit een toekomst als sprinter voor zich zag, is ontwikkeld tot een echte man van de lange adem. In etappe 5 ging hij op stap met Tony Martin. Der Pantzerwagen zag al snel het nutteloze van de onderneming in maar Ligthart ging in zijn eentje nog tientallen kilometers door, het scheelde niet veel of zijn grootste zege als prof was een feit. Het succes kreeg een dag later al een vervolg. Etappe 6 leverde direct opnieuw de prijs van de strijdlust op.

Met aanvallen in etappe 11 en etappe 19 bevestigde hij definitief tot de allersterksten te behoren deze ronde. Wat Sportpreview betreft blijft Ligthart in Spanje om over twee weken van cruciaal belang tijdens het WK te zijn.