Door toedoen van de ronduit dramatisch verlopen interlandweek zou je bijna vergeten dat komend weekend de eredivisie pas echt begint. Natuurlijk, de eerste vier speelronden liggen achter ons, maar trainers roepen toch altijd dat ze beoordeeld willen worden voor wat zij na 1 september presteren? Voor Feyenoord en Fred Rutten gelden in ieder geval geen excuses meer. Alles of niets, de dood of de gladiolen, de schaal of de vergetelheid.
Hoewel Feyenoord in recente jaren altijd de top drie van de eredivisie bemande lijkt het inmiddels een eeuwigheid geleden dat de Rotterdamse club een echte grootmacht was. Twaalf jaar verstreek sinds de winst van de UEFA Cup. Liefst vijftien jaren zonder landskampioenschap wekken voor buitenstaanders ook niet bepaald de indruk dat de club ooit tot de allergrootsten van voetballand behoorde. Middelbare scholieren anno 2014 zagen simpelweg AZ Alkmaar en FC Twente wel kampioen worden, maar Feyenoord nog nooit. Zo lang doet de club het dus al zonder schaal en balkonscène. Binnen de landsgrenzen wordt de club niet echt meer serieus genomen en erbuiten is iedereen Feyenoord al helemaal vergeten. Terwijl de Trots van Zuid ooit de grootste en rijkste van de wereld was.
De leiding in Rotterdam had tot op heden altijd een excuus klaar voor het uitblijven van prijzen. Van verkeerde keuzes (Ruud Gullit) tot torenhoge schulden (tot 2011) waren de oorzaak van de matige prestaties. Hoewel de Rotterdammers, uitgezonderd het seizoen 2010/'11, altijd een eredivisiewaardige selectie op de been konden brengen. Met de komst van Ronald Koeman in 2011 en eerst John Guidetti en later Graziano Pelle keerde het tij. Ook de florerende jeugdopleiding die jaar in, jaar uit wordt bewierookt door de kenners en liefhebbers wierp zijn vruchten af. Liefst zeven kinderen van Varkenoord droegen het Oranje in Brazilië in de maanden juni en juli. De afgelopen drie jaar bleek Feyenoord dan ook in staat om met beperkte middelen de opgelopen achterstand op de andere vaderlandse titelkandidaten niet groter te laten worden.
Het tijdperk Koeman/Pelle is nu voorbij. Trainer, scorende spitsen en jeugdige talenten vertrokken stuk voor stuk. In hun kielzog trokken ook nog eens alle 'noodverbanden' richting nieuwe clubs. Spelers als Ruud Vormer en John Goossens dienden onder Koeman vooral als betaalbare bankvulling zodat de club in wederopbouw niet volledig afhankelijk was van zestienjarige aanwas maar ook niet te diep in de buidel hoefde te tasten om de selectie op peil te houden. Gevolg was wel dat er weliswaar een basiselftal stond dat met de besten mee kon, maar dat elke minimale tegenvaller direct een uppercut bleek. Iedereen in en om de club had begrip voor deze situatie en het uitblijven van zilverwerk was acceptabel. Deze gedachte vertrok met spelers en trainer mee uit De Kuip.
Lees dit verhaal in zijn geheel in MyJour hier. Dit verhaal van circa 1.300 woorden kost 2 My's (12 cent).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten