In het onoverzichtelijke oerwoud dat het internationale topvoetbal heden ten dage is, tussen bekervoetbal op slecht verlichte amateurvelden in Nederlandse vissersdorpen en midweekse speelronden van enkele grote competities, werd ook in de Italiaanse Serie A een volledig programma afgewerkt tijdens de afgelopen werkweek. Kenner en specialist Wouter Pennings neemt je weer mee op een vlucht langs de velden.
De derde jeugd van Luca Toni
Hij gold jarenlang als één van de meest gevreesde spitsen van het westelijk halfrond. Met die altijd piekfijn op lengte gekapte zwarte haardos bovenop het altijd naar de grond gerichte hoofd, de rug van het lange lijf krom gebogen, het shirt slobberend uit de broek, de kousen daaronder quasi-nonchalant afgezakt en zijn schoenen in de maat van een gemiddelde basketballer, traag sjokkend in de omgeving van het strafschopgebied. Als een midvoor die zo uit een stripverhaal van Appie Happie leek te zijn weggelopen zijn kopduels uitvechtend, daarbij gemene middelen niet schuwend.
Na een karrenvracht aan doelpunten voor Palermo, Fiorentina en Bayern München, naast een parttime job als aanvalsleider van het Italiaanse elftal, leek het wel zo'n beetje afgelopen met de carrière van Luca Toni. Als veredelde huurling liepen interimklusjes bij Roma, Juventus en Genoa op niets uit en tussendoor bouwde hij zelfs al af in een Arabische zandbak. Een miskraam van zijn vrouw deed hem besluiten nog één keer te willen herrijzen als speler, teneinde met een positief gevoel te kunnen afsluiten. Twee jaar geleden had hij prima kunnen stoppen, na een uitstekend seizoen als supersub tijdens zijn terugkeer bij Fiorentina. Maar Toni was nog niet klaar. Het gepromoveerde Hellas Verona deed vorig seizoen een beroep op hem en prompt maakte hij, één van de mythische wereldkampioenen van 2006, twintig competitietreffers.
Dit seizoen verlengde hij zijn loopbaan nog maar eens. Toni bewijst zelfs als 37-jarige nog prima drie wedstrijden per week te kunnen spelen. Als onbetwiste leider van Verona, een dapper ploegje dat zich niet ingraaft maar altijd fel de aanval kiest, gesteund door een hondstrouwe en lawaaiige aanhang, kreeg hij voorin gezelschap van het voormalige supertalent Javier Saviola, terwijl achterin de Mexicaan Rafa Marquez werd vastgelegd. Pijn aan de ogen doet het allerminst. Sterker: Luca Toni is tegenwoordig meer dan ooit een sieraad van een voetballer. Dankzij zijn ervaring staat hij altijd gepositioneerd en de focus ligt allang niet meer primair op scoren. Meer dan ooit functioneert hij als een kapstok. Kaatsend, afleggend of zelfs voor de individuele actie gaand. Zoals zijn assist afgelopen woensdag. Verona kwam thuis tegen Genoa niet verder dan een 2-2 gelijkspel, maar daarvoor werd wel een achterstand van 0-2 weggepoetst. Toni nam de bal aan, wachtte op het happen van z'n tegenstander en gaf vervolgens loepzuiver voor, vanaf randje zestien. De Moldavische middenvelder hoefde alleen maar z'n schedel tegen het ronde speeltuig te zetten om de gelijkmaker binnen te werken.
Benítez met één been bij de uitgang
De eerste trainer die dit seizoen de laan uitvliegt kan weleens een hele grote naam zijn. In Napels groeit de onvrede met de week en de plaatselijke trots kwam nu ook thuis niet langs promovendus Palermo. Ondanks een vroege 2-0 voorsprong stond er na afloop een teleurstellende 3-3 op het bord. De uitslag weerkaatst precies de situatie bij Napoli: met de aanval is dusdanig weinig mis dat Benítez keer op keer kan blijven goochelen met de samenstelling. Het droomkwartet Mertens-Hamsik-Callejon-Higuaín is het hele seizoen al in topvorm, maar kreeg niet of nauwelijks als geheel de kans. Het Napoletaanse wonderkind Lorenzo Insigne is een voortdurende bron van onrust, terwijl de onlangs nog door Feyenoord begeerde Colombiaan Duvan Zapata zich juist lijkt te ontbolsteren. Hij maakte op fraaie wijze de tweede goal en viel verder positief op met zijn beweeglijkheid.
De achterhoede daarentegen klopt nog steeds van geen kant. Benítez stelde vorig seizoen geen prijs meer op de diensten van aanvoerder Paolo Cannavaro. De jongere broer van ex-recordinternational Fabio speelt nu wekelijks solide bij het kleinere Sassuolo en zal de defensieve problemen bij 'zijn' Napoli met leedvermaak aanschouwen. Een vreemdelingenlegioen, bestaande uit een Algerijn, een Braziliaan en wat Fransen en Spanjaarden komt in die linie wekelijks in de problemen, terwijl de Braziliaanse doelman Rafael met alle respect geen Pepe Reina is. Voor het behouden van de Spaanse topkeeper, vorig jaar nog gehuurd van Liverpool, wilde de club geen geld vrij maken.
Uiteraard zijn vier gespeelde duels nog geen onfeilbare graadmeter, maar het feit dat Napoli hieruit slechts vier punten beurde zorgt wel voor een serieuze crisissfeer. De druk op de ploeg en de staf neemt toe, terwijl niemand zich zeker voelt van z'n plaats. Het lijkt een kwestie van tijd voor voorzitter en eigenaar Aurelio De Laurentiis zal ingrijpen. Al was het maar omdat het elftal niet sterk genoeg lijkt om het tij te keren. Het geplaagde volk aan de voet van de Vesuvius zal nog een jaar langer moeten smachten naar de langverwachte eerste landstitel sinds 1990.
Wie stopt tandem Juve-Roma?
Ook in Rome wachten ze ondertussen alweer een kleine eeuwigheid op een nieuwe scudetto. Roma flikte het in 2001 voor het laatst, als onmiddellijk antwoord op de stunt van buurman Lazio een seizoen ervoor. In het vorige decennium was de ploeg van Francesco Totti een paar keer de enige uitdager van het oppermachtige Inter, maar greep het nooit de spaarzame kansjes die zich voordeden. Sindsdien onderging de ploeg vele mutaties. Toptrainer Luciano Spalletti kreeg verschillende opvolgers die zich allen stukbeter, totdat de relatief onbekende Fransman Rudi Garcia de scepter overnam.
Als trainer van Lille zorgde hij in 2011 voor een megastunt door met het onbeduidende Lille de dubbel te veroveren. Ook bij Roma heeft zijn aanpak succes. Afgelopen jaar beten de giallorossi zich nog stuk op het ongenaakbare Juventus dat nauwelijks punten morste en met een absoluut record (102 punten) kampioen werd. Ook dit seizoen lijkt het een race tussen twee paarden te worden. De nog altijd topfitte aanvoerder Francesco Totti is vastberaden om nog eens de euforie van 2001 te proeven en kreeg een nog weer betere ploeg om zich heen. Zo werd de talentvolle Argentijn Iturbe vastgelegd, voor wie de concurrentiestrijd met vrijwel alle binnen- en buitenlandse topclubs werd gewonnen. Het vertrek van de sterke Marokkaanse verdediger Mehdi Benatia werd adequaat opgevangen met de vergelijkbare Griek Kostas Manolas.
Tegelijkertijd bleef tegenstrever Juventus vrijwel ongewijzigd, op een paar slimme breedteversterkingen na. Alleen de trainer veranderde. De explosieve Antonio Conte werd Italiaans bondscoach en zijn opvolger werd de degelijke Massimiliano Allegri. Het maakt tot nu weinig verschil. Juventus won ook zijn vierde wedstrijd ogenschijnlijk gemakkelijk, thuis tegen een mak Cesena (3-0). Roma leek voor het eerst punten te verspelen op bezoek bij Parma, maar vlak voor tijd krulde Miralem Pjanic een vrije trap magnifiek in de kruising en redde zo het ongeschonden blazoen (1-2).
Milan is nog te wisselvallig...
De twee koplopers sloegen daarmee al een serieus gat, omdat achtervolger Milan op bezoek bij het gepromoveerde Empoli twee onnodige tegengoals uit standaardsituaties slechts kon neutraliseren (2-2). Een stormachtig halfuur, met betoverende acties van Fernando Torres, die z'n eerste doelpunt maakte, en Keisuke Honda, zal voorzitter en erkend liefhebber van mooi voetbal Silvio Berlusconi tevreden hebben gemaakt, maar op de ranglijst maakt de ploeg van Filippo Inzaghi voorlopig een pas op de plaats. En moet het bovendien een tijdje zonder Marco van Ginkel, die bij zijn debuut meteen uitviel met een enkelblessure na een halfuur spelen.
...net als de rest
Komt het gevaar dan wel van Inter? De nerazzurri versloegen thuis Atalanta met 2-0, maar hebben tot dusver nog geen moeilijke tegenstanders gehad. Desondanks werden er in de twee uitwedstrijden slechts remises behaald. Ook Lazio, op voorhand als outsider ingeschat door velen, weet tot nu toe nog niet te overtuigen. Zonder de geschorste Stefan de Vrij blameerden de biancocelesti zich thuis tegen Udinese (0-1), ondanks de verder sterkst mogelijke opstelling die ze op de been konden brengen. Het betekende de tweede nederlaag op rij en een gedeelde veertiende plaats in de stand, met slechts drie punten. Fiorentina doet het niet veel beter. In eigen stadion kregen de supporters van de viola niet meer dan een 0-0 tegen Sassuolo voorgeschoteld, wat het puntentotaal van de Florentijnen op vijf brengt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten