Terugkijkend op het wereldkampioenschap, dat voor de negenentwintigste keer op rij geen Nederlandse zege opleverde, kunnen we niet anders dan concluderen dat het een verloren dag voor het Nederlandse kamp was.
Bauke Mollema en Tom Dumoulin waren van begin tot einde 'in de wedstrijd' maar ook niet meer dan dat. De overige zeven zijn geen seconde in beeld geweest. Het wereldkampioenschap is Nederland al vele jaren niet gunstig gezind maar zelden was het zo troosteloos als dit jaar. Plekken 18 (Mollema) en 22 (Dumoulin) waren het eindresultaat.
Om de prestaties van de Nederlanders te duiden hebben we rapportcijfers tussen 1 en 10 uitgedeeld. We hebben de Nederlandse equipe daarvoor in drie delen opgesplitst: de kopmannen, de vrijbuiters en de helpers.
De helpers
Stef Clement, Steven Kruijswijk en Wout Poels kwamen naar Spanje met slechts één doel voor ogen. Stef Clement omschreef het zelf perfect toen hij werd geïnterviewd door de NOS: "Ik moet, zoals de bondscoach dat noemt, defensief rijden." De eerste tweehonderd kilometer voerden zij die taak ook perfect uit. Tot op dat moment bleef het peloton compact en toen er voor het eerst aan de boom werd geschud kwamen de Nederlanders niet in de problemen. Dit in tegenstelling tot een aantal renners van enige naam en faam zoals Rohan Dennis en André Greipel.
Toen de Nederlandse ploeg de slag miste bij de eerste echte schifting waren het niet de Nederlanders die de verantwoordelijkheid namen. Sterker nog de Nederlanders bleven nog met zes man over, de helpers haakten het eerst af. Hoewel natuurlijk een land als Australië het gewicht van de achtervolging moest dragen, zij hadden immers twee titelkandidaten in de gelederen, het had niet misstaan als één van de Nederlandse helpers een paar aflossingen op kop had gedaan. Zelfs de Portugezen durfden eerder mee te werken dan de dit seizoen zo bewierookte Nederlanders.
Een renner hoeft niet te winnen om een goede prestatie te leveren. Stef Clement zichzelf eens op kop zien zetten en zijn tijdrijderscapaciteiten benutten om het peloton dichterbij te brengen, zoals Adam Hansen nu deed, zo ook wel eens een mooi beeld zijn. Wout Poels was ronden lang te zien in het laatste wiel van het peloton, waar hij zelfs tot op negen kilometer van het einde nog zat. Had Poels niet beter zijn energie anders kunnen gebruiken?
Positief was dat de Nederlanders samen met de Italianen verantwoordelijk waren voor het openen van de koers.
Stef Clement: 6,5
Steven Kruijswijk: 6,5
Wout Poels: 7
De vrijbuiters
Op zesenzestig kilometer van het einde ontplofte het peloton. Renners als Joaquin Rodriguez, Fabio Aru, Greg Van Avermaet en Tim Wellens ontsnapten. Dat is natuurlijk veel te ver van de finish maar het is ook precies datgene wat een vrijbuiter moet doen. De Nederlanders gaven echter niet thuis. Wilco Kelderman, Pieter Weening en Dylan van Baarle konden niet wat Peter Kennaugh, Christopher Juul-Jensen en Michael Albasini wel konden.
De samenstelling van het voorste groepje renners veranderde in de dertig kilometer die volgden nog enkele keren. De Hollandse renners waren er echter nooit bij. Omdat het ontsnapte groepje met de renners 'uit de tweede lijn' zo lang buiten de handen van het peloton bleef waren de kansen voor 'onze jongens' om iets uit te richten verkeken.
Overigens was goed te zien wat het verschil is tussen een natie met een wielercultuur (België) en een natie in een goed jaar (Nederland). Waar Kelderman en Van Baarle er niet waren zaten Vanmarcke en Wellens direct bij de eerste de beste aanval in de frontlinie. Stef Clement vertelde de NOS: "wij moeten het hebben van chaos en verrassingen." Op het moment dat er chaos was, nota bene deels veroorzaakt door de Oranjemannen, profiteerde niemand daarvan.
Wilco Kelderman bleek niet goed genoeg meer. Zijn zeer goede seizoen kreeg daardoor een treurig einde. Twee ronden voor het einde stapte hij af. Eigenlijk had Kelderman niet geselecteerd moeten worden. Dat is de jonge Belkinrenner niet kwalijk te nemen maar de bondscoach des te meer.
Toen rond kilometer dertig voor het einde alles samen kwam en door de renners opnieuw gevochten werd om de plekken vooraan bracht een cameraman het Nederlandse 'drama' schrijnend in beeld. Pieter Weening reed in het laatste wiel van het peloton op het moment dat hij voorin moest zitten. Het was precies datgene wat eraan ontbrak, de Oranjehemden waren nooit voorin te vinden.
Dylan van Baarle was voor velen een verrassing een de selectie. Bij Sportpreview maakten wij ons echter hard voor een selectie van de eerstejaarsprof. Zijn goede prestaties in de weken in aanloop naar het wereldkampioenschap waren daarvoor de aanleiding. een WK blijkt echter duidelijk nog iets anders dan de Ronde van Groot-Brittannië.
Wilco Kelderman: 5
Dylan van Baarle: 6
Pieter Weening: 5
De kopmannen
Bauke Mollema, Tom Dumoulin en Tom-Jelte Slagter zijn nu eenmaal de afmakers van Oranje. Dat betekent dat zij van de 260 WK-kilometers simpelweg 240 kilometer buiten beeld moeten blijven. Pas als de prijzen in de laatste twee ronden verdeeld worden moeten zij de kop opsteken. Tegelijkertijd moeten zij in de eerste twaalf ronden attent zijn. Met name Mollema verstaat die kunst, bij iedere doorkomst op de streep verscheen de naam van de Groninger bij de eerste veertig renners.
Het drietal had het geduld om te blijven wachten op de kansen. Zelfs toen bleek dat de overige geselecteerden eigenlijk niet in staat waren hun rol te vervullen. Toen de laatste ronde aanbrak zaten Dumoulin en Mollema echter exact op de juiste plek, net achter de landen die het werk moesten doen. Dit rechtvaardigde hun uitverkiezing als kopmannen. Slagter bleek echter dit jaar vooral in april en mei goed te zijn. Dit pleit opnieuw voor een ander selectiebeleid bij de Nederlandse ploeg waarbij meer naar de vorm in de weken voorafgaand aan de grootste landenwedstrijd van het jaar en minder naar de meest aansprekende prestaties van het voorseizoen.
Het is jammer dat beide speerpunten geen gemene aanval in het arsenaal hadden vandaag. Tom Dumoulin toonde onlangs in Canada, waar hij slechts twee meter tekort kwam, dat hij een dergelijke actie in huis heeft. Ook Bauke Mollema boekte al eens een dagzege in de Vuelta a Espana door deze tactiek te hanteren. Het was juist wat Michal Kwiatkowski wel kon. Mollema anticipeerde knap toen metJoaquin Rodriguez, Philippe Gilbert en Simon Gerrans de favorieten de strijd aan gingen maar kon er niet meer bij komen.
Tom Dumoulin: 6,5
Bauke Mollema: 6,5
Tom-Jelte Slagter: 5